Luisterreakties
Velox
Karl Meganck
LINK Velox puur zilver interconnect kabel
Ik heb eerst met mijn standaard
kabels enkele cd's beluisterd: Vaya Con Dios (volledig akoestisch) en Mark
Knopfler (elektrisch). Dit zijn 2 CD's die ik goed ken en graag beluister.
Vaya Con Dios bevat enkele negatieve zaken:
orgels en trompetten schetteren soms, de sss-klanken bij stemmen komen soms
scherp over en als Dani Klein (de zangeres) echt laag zingt ondervind ik een
box-klankkleur te wijten aan de luidsprekers (dat dacht ik vroeger toch). Haar
stem springt eveneens zo'n 2 meter vooruit t.o.v. de begeleiding en pletst als
het ware in het gezicht.
Mark Knopfler heb ik altijd ervaren als een
veel te warme opname: te veel bas, op het randje van storend. De stem van
Knopfler bevat veel te veel bas en heeft een box-kleur.
De standaard kabels werden verwijderd en de
LINK Velox zilverkabel gemonteerd:
Ik luisterde naar Vaya Con Dios, de bassist op
contrabas speelde een leuk deuntje. ik dacht: hmmm... minder bass, wel
gedetailleerder en met meer finesse, is het dit?. De drum welke opgesteld
staat in een echogevoelige ruimte (ofwel zat er een leuke processor achter,
het klonk alleszins niet zo artificieel) sloeg de eerste bats aan en Dani
klein kwam in. Whola! Alles klonk zo anders,
natuurlijker en ongeforceerd, ik had in gedachte gewoon meer te horen maar
het totale beeld wijzigde. De balans tussen de verschillende instrumenten
was gewoon veel beter: de contrabas klonk minder hard en integreerde beter
met de drummer, van wat de drummer deed hoorde je nu voor het eerst
de micro-informatie en de akoestiek van de ruimte, Dani klein's stem sprong niet meer vooruit maar integreerde veel
beter met de rest (dit viel echt op) en trompetter snerpten veel minder. Ik
had een gevoel toen ik de originele kabel na een uurtje terug monteerde
dat ik nu een loudness knop had ingeduwd en dat ik een pak detailering miste:
het uitsterven van ieder instrument in de ruimte hoorde ik zeer goed met de
velox maar niet met de standaardkabels. Net zoals het naar adem happen van een
solo clarinet-speler, dit was me voordien nog nooit eerder opgevallen.
Men had me geadviseerd om op het stereobeeld te
letten, hadden ze niet moeten zeggen want je kon er gewoon niet naast kijken.
De muur schoof zo'n meter achteruit en ik kreeg voor het eerst iets duidelijk
te 'zien'. Plaatsing v/d instrumenten is nu beter maar toch niet zo perfect.
Als je de ogen sluit en het geluid zoekt dan lukt het meestal zonder
problemen, met de ogen open is het al wat moeilijker. Is dit wat ze noemen
'leren luisteren', naast het feit van live muziekinstrumentente leren kennen?
Mark Knopfler, going to the elektric bass,
-guitars & -pianos. De blues melodie die de bassist speelt als intro en
die ik als enorm dik & wollig ervaarde was totaal anders: minder vol,
minder geforceerd & 'blazend' of bloemerig (niet verwarren met
reflexpoort-turbulenties), je hoorde gewoon beter wat de bassist deed. De
over-bassed stem van Knopfler was plots niet meer over-bassed, helemaal niet
dunnetjes, integendeel, maar de gepushte stem werd natuurlijker. De boxkleuring
die ik aan de DM2a toekende was verdwenen. Zo zou een mens nog een verkeerd
beeld hebben van iets, je hoort duidelijk een box-klank, je wijzigt een
interconnect en hop, weg kleuring.
De sferen die de synthesizer produceerde en die
vroeger overkwamen als 'wat staat dat daar nu te wezen?' krijgen een
bestaansrecht en vullen de opname op met een lekkere background die zich zo
ergens bij de buren moet bevinden (qua diepte, bij wijze van spreken).
Ik heb de kabel gemonteerd en bijna iedere CD
klinkt gewoon superieur. Ik zei bijna: inderdaad! Mijn valentijnkado van 2
jaar geleden 'Lovesong top 100' bevat 2 tot 3 maal meer ruis en rommel en
klinkt slechter, harder en wanneer we luid gaan zeer vermoeiend. Bruce
springsteen (live tussen 70 en 90 of zo) klinkt nu nog minder deftig en
vermoeit.
Als je het kan geloven: op de CD van After
Forever 'Prison of desire' hoor ik nu echt wat Floor (klassiek getrainde
zangeres), de band (grunge warm overdriven guitars), het koor en de mannelijke
grunts doen. Het is niet meer zuiver gejengel waar je moet gissen wat ze
aan het doen zijn, je hoort gewoon wat ze doen en het geheel wordt veel
genietbaarder.
|