| Gebruikerservaringen
Luc Struyven
Bij een eerste
beluistering van de LINK K100 speakers bij Wim Vanderstraeten thuis wist ik
al niet wat ik hoorde, en vooral ook wat ik níet hoorde. In vergelijking met
de K100 wordt de muziekweergave van andere speakers gewoonweg gereduceerd
tot één brij. Bij de K100 klinkt de muziek als een levendig, vol en coherent
samenspel zonder dat er vervloeiing optreedt tussen de klanken van de
verschillende instrumenten. Ik realiseer me nu ook dat ik jarenlang naar
muziekopnamen heb zitten luisteren waarbij de muzikanten als het ware
verscholen zaten achter een dik gordijn zonder dat ik me daarvan bewust was.
Met de komst van de LINK K100 speakers heeft iemand eindelijk het vernuft
gehad om het gordijn volledig opzij te schuiven zodat het spel van de
muzikanten in al zijn pracht en praal aanhoord kan worden.
Een andere prachtige gewaarwording is dat elke stem of elk instrument wordt
weergegeven met de levendigheid, kracht en intensiteit zoals die door de
muzikanten bij de uitvoering in de opnamestudio in het live-spel zijn
gestopt. De muziek klinkt niet steriel of vlak, maar bezield, organisch en
warm (wat niet wegneemt dat er bij het beluisteren van bepaalde composities
wel koude rillingen over je rug lopen). De geluidsdynamiek van de K100 is
werkelijk fenomenaal; instrumenten klinken hard of zacht naargelang hun
natuurlijke aard en de wijze waarop ze tijdens de geluidsopname werden
bespeeld. Een beluistering van de CD Balades éphémères van
Massot-Florizoone-Horbaczewski, met de niet alledaagse combinatie van tuba,
chromatisch accordeon en cello, heeft dit voor mij mooi geïllustreerd (Tuur
Florizoone had mij eerder zelf al aangegeven dat deze muziek niet makkelijk
optimaal te beluisteren is). Al dient gezegd dat ik de meest intense
kippenvelbeleving kreeg bij het opleggen van de CD Donnersöhne - Music For
St. James The Apostle door ensemble Sequentia, een reeks meerstemmige
gezangen van de 12de eeuwse Codex Calixtinus uit de kathedraal van Santiago
de Compostela: ’s nachts in het pikdonker met alle lichten gedoofd en de
volumeknop flink open beleefde ik ei zo na een transcendente gewaarwording.
Ik waande me ter plaatse in de kathedraal terwijl de muziek alom
tegenwoordig was en terzelfdertijd nergens vandaan leek te komen; ik voelde
me werkelijk ondergedompeld in hemelse sferen.
Naast hun sublieme weergavetechnische eigenschappen beschikken de LINK K100
speakers tenslotte ook over een markante compactheid en een weergaloze
esthetische vormgeving. Een laatste opmerkelijk gegeven is dat de LINK K100
speakers een volledig ambachtelijk en Belgisch product zijn. Het is haast
niet te geloven dat met de LINK K100 in ons relatief onbeduidende landje
zo’n topproduct van wereldklasse op het vlak van hifi audio ontwikkeld is en
gebouwd wordt!
Wat mij betreft zijn de K100 speakers het nec plus ultra op het gebied van
akoestische beleving in de huiskamer ...
Stefaan Baert
gitarist
<<"Je hebt misschien al meegemaakt dat je door een groot
raam naar buiten kijkten het gevoel hebt dat er helemaal
geen raam is tussen jou en de buitenwereld.
Wel, dat gevoel komt voor mij overeen met het luisteren naar
muziek door de K100 luidsprekers van Wim.
Zo ontstaat er contact met de uitvoerder(s) zelf. Je hoort
de minste stembuiging, verandering van klankkleur,en de
bewondering voor techniek en kwaliteit van de uitvoerder
stijgt enorm.
Ook wordt het bij het luisteren door de K100 luidsprekers
duidelijk wat opnames van kwaliteit met een mens kunnen
doen.
Als het al met woorden kan omschreven worden, komt voor mij
het Engelse "Pristine" (puur, onaangeroerd)in aanmerking.
Vincent Goris, Leuven
Pianist en Muzieksamensteller
KLARA
“Muziek
begint daar waar het woord eindigt”. Ik weet niet meer van
wie deze uitspraak komt, maar ze is wel treffend om de K100
luidspreker te beschrijven. Woorden schieten gewoon te kort
om al de positieve eigenschappen van deze luidspreker op te
noemen en ik kan niets anders zeggen dan deze luidspreker
eerst en vooral te beluisteren. Een van die positieve
eigenschappen wil ik de lezer alvast niet onthouden: vanaf
de eerste beluistering viel het mij op dat deze luidspreker
er met een vanzelfsprekend gemak in slaagt om zichzelf niet
op de voorgrond te plaatsen, maar het woord te laten aan de
muziek. Als een muzikant die zichzelf en zijn instrument als
een middel ziet om de muziek te laten spreken. Pure klasse
voor mij, en dan hebben we het nog niet gehad over het
ongelooflijke design...
Pierre Jolie, Destelbergen
<<Het is levensecht! Je
hoort alles. Zij geeft genadeloos correct alles weer wat werd
opgenomen (ook via FM radio). Je hoort een duidelijk verschil
tussen de kwaliteit van de diverse opnames, niet enkel que
signaal maar ook qua plaatsing van de micro's e.d.... Ieder
instrument apart komt tot zijn recht en je hoort zaken op je
opnames die je vroeger nooit hebt gehoord (sommige pizzicato's,
triangel,...). Ook de dynamiek is indrukwekkend. Het slagwerk
bij symfonische werken is fenomenaal levensecht en krachtig. Het
doet je van je stoel springen! Er treedt nooit vervorming op,
hoe luid je de installatie ook zet. Men heeft hierdoor de
neiging om de muziek net zo luid te zetten als de ervaring in de
concertzaal. Laatst had ik mijn schoonbroer op bezoek. Hij is
hoornist in een groot internationaal vermaard symfonisch orkest.
Hij heeft spontaan de muziek zo hard gezet als het klinkt van
binnen in het orkest. Ook in de andere plaatsen van het huis
hoor je de muziek kristalhelder. Het is net of er echt muziek
wordt gespeeld. Het is onvoorstelbaar wat er uit die relatief
kleine K100 boxen met maar twee luidsprekers komt en ik kan
moeilijk bedenken hoe het nog beter kan....>>
Wim Joos, Drongen
Na je zeer waardevolle
hulp bij het samenstellen en upgraden van mijn volledige
installatie, was het eindelijk de beurt aan de luidsprekers.
Na jarenlang naar manshoge hifi-luidsprekers geluisterd te
hebben besloot ik te kiezen voor muziek .
Sinds een paar weken
heb ik mijn eigen K100's. Hoewel ik de K100 en de K50 al
meermaals gehoord had tijdens de selectie van mijn andere
apparatuur, overtreffen de K100's toch nog mijn verwachtingen.
De muzikaliteit en neutraliteit waarmee alles weergegeven wordt
is werkelijk onovertroffen. De exacte plaatsing van de muziek in
3D grenst aan het ongeloofwaardige. Ik luister niet langer meer
naar woofers en tweeters, maar naar instrumenten, zang,...
muziek. Ik zou de K100 eerder zelf als een instrument
bestempelen, niet als een luidspreker.
De K100, een instrument dat erin slaagt de emotie en muziek van
de opname weer te geven. Een gave die maar weinig luidsprekers
in zich hebben, ongeacht de prijsklasse.
De weergave is dermate precies dat je echt de timbres van de
instrumenten kan waarnemen. Dit is de eerste maal dat ik dit
ervaar bij een luidspreker. Dergelijke eigenschappen getuigen
van wereldklasse. Wat mij betreft ligt de lat voor de
concurrentie weer wat hoger.
Johan Strypsteen ,
Leuven
"De LINK k100
luidsprekers zijn een ware revelatie. Vanaf de eerste minuut
trokken ze mijn aandacht. Toen we drie uur later met spijt de
beluistering moesten beëindigen, wist ik dat dit niet omwille
van een of ander goedkoop effect was. We hadden nog uren door
kunnen gaan met muziek te ontdekken door deze transparante
speakers. Dit lijkt me hun hoofdeigenschap te zijn: ze brengen
je in direct contact met de muziek. "Open", "snel", "dynamisch"
zijn omschrijvingen die daarmee te maken hebben. Maar ook:
"precieze timbres". Het soort speakers waarbij je je aandacht
kunt laten waaieren over het geheel om nu en dan een performer
(instrument) eruit te pikken, naargelang je "mood" of naargelang
wat je plots opvalt, net als bij een "life" optreden.
Tenslotte, het kan ook met de opstelling te maken gehad hebben (kortbij-beluistering)
maar vaak had ik de indruk vanop de bevoorrechte plaats van de
opname-ingenieur, of de dirigent, toe te horen."
Rob Van Bergen
(saxofonist,NL)
<< Wat een belevenis. Ik heb
met Wim zitten luisteren naar tal van opnames, van heel diverse
aard; klassieke pianomuziek, Sonny Rollins, kooyanisqatsi, oude
opnames en nieuwe, zangstemmen, contrabas, slagwerk. Wim wilde
graag weten wat ik als musicus van zijn luidsprekers vind.
Dus ik heb daar aandachtig
zitten luisteren, kritisch, bijna op zoek naar afwijkingen. Als
musicus hoor je de hele dag door instrumenten en er is altijd
verschil tussen een live-geluid en een weergave van een geluid,
ik ben niet te foppen wat dat betreft. Ik hoor altijd wel of er
iemand in mijn oor staat te toeteren of dat er een
geluidsinstallatie tussen zit, of meer. Een geluidsinstallatie,
een versterker kan geluid nogal eens kleuren, vinyl kraakt
natuurlijk, de luidsprekers kleuren of beperken meestal de flow
van geluid. Van dit alles heb ik niks kunnen bemerken bij onze
luistersessie. Ik kreeg de merkwaardige gewaarwording dat de
muziek zich achter een half doorlaatbaar scherm bevond.
Wij kunnen de muzikanten wel
horen maar zij ons niet, wij kunnen ze niet zien, maar ze zijn
wel heel dichtbij. Maar niet echt in deze ruimte. Wat is het
verschil ? Ik hoorde een keer bandruis, dat moet een oude opname
zijn, niet digitaal. Enkele malen hoorde ik de beperkingen van
de microfoon die gebruikt was bij de opname. Alsof je door een
sleutelgat kijkt, niet alles staat op de band. Bij sommige
instrumenten hoorde ik de limiters, de geluidsdruk klopte
natuurlijk niet. Als Sonny op twee meter afstand van je staat te
toeteren dan voel je je brillenglazen op je neus trillen
natuurlijk.
Na enige tijd begon ik te
ontwaren dat de imperfecties die ik hoorde, de afwijkingen ten
opzichte van de echte instrumenten, zich eigenlijk allemaal
bevonden aan de achterkant van dit denkbeeldige scherm. De
luidspreker ontbloten genadeloos alles, de beperkingen zaten
eigenlijk altijd in de opnametechniek.
De luidsprekers zijn goed,
heel erg goed. Wanneer mag je het woord perfect gebruiken.? ..>>
Peter P. , Kortenberg
Een kleine maand geleden
ben ik de gelukkige eigenaar geworden van een set prachtige
K100’s.
Na de installatie
Keith Jarrett zijn Bye Bye Blackbird ingelegd en ik werd
meteen overdonderd. Ik kreeg de tranen in de ogen en, voor
alle duidelijkheid, niet van miserie. Wat een verschil met
de Rega’s. Ik had de gordijnen achter de speakers
dichtgetrokken en vroeg mijn echtgenote wat ze er van vond.
Haar antwoord: het lijkt alsof de muzikanten achter de
gordijnen staan! Hoewel ik hen eerder vóór de gordijnen
meende waar te nemen.
Even later liet ik Melanie De
Biasio een paar nummers brengen. Kortweg: oorstrelend, het
leek haast een live optreden in onze woonkamer. Is dit het
virtual reality voor audio?
Ondertussen zijn de speakers
ingespeeld met enkele opmerkelijke ervaringen. In een vorig
leven speelde ik piano. Als amateur weliswaar, doch ik weet
hoe een piano klinkt. Ik was steeds teleurgesteld als ik
pianowerk via een geluidsinstallatie te horen kreeg. Het
leek haast of het goed weergeven van het typische timbre van
een piano een onmogelijke opdracht was. Onlangs Abdullah
Ibrahim’s “ The song is my Story” aan het werk gehoord via
mijn K100’s: onwaarschijnlijk natuurgetrouw! Met de ogen
dicht stond er opnieuw een piano in onze woonkamer.
Eindelijk het timbre van een piano. De bijgeluiden van
Ibrahim’s inspanningen nam ik er met plezier bij.
Een andere verrassing was
Grieg’s Peer Gynt Suite. Ik had nog een oude opname (1972)
die ik destijds na aanschaf van een recente opname opzij had
geschoven. Met de K100 moet ik de zaak omkeren. De oude
opname klinkt onwaarschijnlijk prachtig.
Wim had mij verwittigd: ik zal een herevaluatie moeten doen
van mijn CD collectie.
Nog iets opmerkelijks
vastgesteld met de “The Organ of Bach” van Blindman. De
orgelmuziek wordt hier vertolkt door een kwartet van
saxofoons (sopraan, alt, tenor en bariton). In een naburige
kamer stelde ik vast hoe deze 4 saxofoons nog steeds perfect
als individuele instrumenten klonken en wekte daarbij de
illusie dat ik, hoewel daar uiteraard geen sprake was van
een stereobeeld, de instrumenten op verschillende posities
in de woonkamer meende te horen spelen.
Daar waar bij de vorige speakers de klanken eerder in mekaar
vloeiden.
Naast de oren worden ook de ogen
verwend. Mijn echtgenote was nochtans bij het uitnemen uit
de wagen wat verbaasd wat betreft de afmetingen. Inderdaad
bij zijaanzicht zijn ze imponerend. Ik zag een "als dat maar
goed komt in de zithoek" in haar ogen.
Eens geplaatst sprak ze over decoratie.
Ze geven mij alvast de impressie van een mooi instrument.
Wim, je hebt weer een klant
gelukkig gemaakt, waarvoor dank!
|
